Ստեր և ապօրինության արդարացում Արման Սահակյանից

Մայիսի 2–ին «Ազատություն» ռադիոկայանի «Ֆեյսբուքյան ասուլիս» հաղոդման հյուրն էր Հայաստանի Կառավարության առընթեր պետական գույքի կառավարման վարչության պետ Արման Սահակյանը:

Հանրապետական կուսակցության Աջափնյակի տարածքային կառույցի ղեկավար Արման Սահակյանը այդ ասուլիսի ժամանակ բազմաթիվ ուշագրավ հայտարարություններ արեց, որոնցից երկուսին մենք որոշեցինք անդրադառնալ:

Ծառայողական մեքենաներ

Անդրադառնալով պետական պաշտոնյաների ընտանիքի անդաների կողմից ծառայողկան մեքենաների օգտագործմանը՝ Արման Սահակյանը նշել է․ «Բայց ինչի՞ պիտի ընտանիքը չօգտվի (ծառայողական մեքենայից): Ենթադրենք, երեխային տանում ա դպրոց, բերում ա, վատ բան կա՞ դրա մեջ… Նույն հարցը ես կարող եմ ասել, ինչի՞ պիտի մասնավորը ունենա մեքենա, իրա էրեխուն տանի աշխատանքի, բերի»:

Սակայն, ի հեճուկս Արման Սահակյանի դա ոչ միայն արգելված է օրենսդրությամբ, այլև հանդիսանում է վարչական իրավախախտում: Մանսավորապես, Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի 134.1 հոդվածը 10 հազար դրամի չափով տուգանք է սահմանում պետական ծառայողների կողմից ծառայողական ավտոտրանսպորտը և տեխնիկական այլ միջոցներն անձնական կարիքների համար օգտագործելու համար:

Ու քանի դեռ Արման Սահակյանը փորձում է արդարացնել վարչական իրավախախտումը, օրինակի համար նշենք, որ Ճապոնիայում Տոկիոյի նահանգապետը անցյալ տարի հրաժեշտ տվեց իր պաշտոնին միմիայն այն պատճառով, որ պաշտոնյան իր ամառանոց էր գնում ոչ թե անձնական, այլ ծառայողական ավտոմեքենայով:

Ավելին, դատելով Արման Սահակյանի խոսքերից կարելի է ենթադրել, որ Պետական գույքի կառավարման վարչության պետը չի գիտակցում ծառայողական և մասնավոր մեքենայի տարբերությունը… Ու նորմալ է համարում, որ ծառայողական գույքը պաշտոնյաների կողմից օգտագործվի մասնավոր գույքի պես:

Տեղեկատվության ազատություն

Խոսելով իր գլխավորած պետական գույքի կառավարման վարչության կողմից «Տեղեկատվության ազատության մասին» օրենքը հարգելու մասին՝ Սահակյանը նշեց․ «Փառք Աստծո, մենք այն գերատեսչություններից ենք, որոնք հարգում են այդ օրենքը և բավականին լավ համագործակցում ենք մեր լրատվական միջոցների հետ և տարբեր հասարակական կազմակերպությունների հետ»:

Այնինչ, ամիսներ առաջ, երբ հետաքննում էինք Հայաստանում ավտոբուսների գործարանի կառուցման սուտ խոստումը, Պետական գույքի կառավարման վարչություն հարցում էինք հղել՝ խնդրելով հայտնել, թե այդ գործարանի կառուցման համար հատկացված տարածքի վարձակալությունից որքա՞ն գումար է մուտքագրվել պետական բյուջե: Վարչությունից մեզ հայտնեցին, որ «․․․ գումարների վերաբերյալ տեղեկատվության տրամադրումը գտնում են ոչ նպատակահարմար»:

Այնինչ, «Տեղեկատվության ազատության մասին» օրենքը մեղմ ասած չի ենթադրում, որ պետական մարմինը կարող է որոշել, թե որ տեղեկության տրամադրումն է նպատակահարմար, իսկ որը ոչ: Եթե հարցվող տեղեկատվությունը պետական, ծառայողական կամ այլ գաղտնիք չէ, ապա այն պետք է տրամադրվի:

Այսինքն, Արման Սահակյանը ստել է երբ ասել է, որ իրենք հարգում են նշված օրենքը: